Krzysztof Wronecki urodził się 8 marca 1945r. w Szamotułach w Wielkopolsce, gdzie ukończył Liceum Ogólnokształcące. Studia odbył w latach 1962-1968 na Akademii Medycznej we Wrocławiu. W marcu 1968r. pełnił funkcję przewodniczącego Rady Uczelnianej Zrzeszenia Studentów Polskich zdobywając swoje pierwsze doświadczenia polityczne. SB nadała mu wtedy  pseudonim „Inspirator”. W latach 1970-1989 pracował w Klinice Chirurgii Dziecięcej, gdzie w roku 1980  uzyskał doktorat, a w 1992r. obronił pracę habilitacyjną w dziedzinie chirurgii dziecięcej. W roku 1989 powołany został na stanowisko ordynatora Oddziału Kardiochirurgii Dziecięcej, który powstał z inicjatywy prof. Wojciecha Witkiewicza w Wojewódzkim Szpitalu Specjalistycznym. Pod fachowym nadzorem prof. Zbigniewa Religi powstał nowoczesny Oddział Kardiochirurgii Dziecięcej, na bazie którego powstało w roku 2002 Dolnośląskie Centrum Chorób Serca „Medinet”, w którym do roku 2009 pełnił funkcję ordynatora Oddziału Kardiochirurgii Dziecięcej. W roku 2004 kardynał Henryk Gulbinowicz wyróżnił go Pierścieniem Tysiąclecia. Od roku 2002 jest prezesem Stowarzyszenia Kardiochirurgii i Chirurgii Naczyniowej. W latach 1997-2014 pracował na stanowisku profesora nadzwyczajnego w Akademii Wychowania Fizycznego we Wrocławiu, a w latach 2002-2018 był profesorem nadzwyczajnym Politechniki Opolskiej, gdzie przez 8 lat pełnił  funkcję dyrektora Instytutu Fizjoterapii. Od roku 2015 jest zatrudniony na stanowisku profesora Collegium Witelona  w Legnicy. Jest promotorem sześciu prac doktorskich i kilkuset prac magisterskich.

      Jego zainteresowania pozazawodowe to historia medycyny. W latach 2002-2014 był przewodniczącym Oddziału Wrocławskiego Polskiego Towarzystwa Historii Medycyny i Farmacji. Działa również w samorządzie lekarskim, za którą to działalność wyróżniony został medalem Jana Mikulicza–Radeckiego. Jest członkiem honorowym Jugosłowiańskiego Towarzystwa Chirurgów Dziecięcych i Stowarzyszenia Lekarzy Dolnośląskich.

       W roku 1991 był członkiem założycielem wrocławskiego Klubu Rotary, gdzie  dwukrotnie pełnił funkcję prezydenta. Za działalność rotariańską otrzymał „Paul Harris Fellow”. Jest odznaczony również wysokimi odznaczeniami resortowymi i państwowymi między innymi medalem Komisji Edukacji Narodowej, Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia  Polski. W roku 2016 został laureatem Nagrody Wrocławia.

         W czasie swojej aktywności zawodowej brał aktywny udział w Kongresach Chirurgii Dziecięcej i Kardiochirurgii w Niemczech przedstawiając każdorazowo doniesienia naukowe. W ramach Rotary przez kilkanaście lat  był członkiem Komitetu  Polska-Niemcy współpracując  z dr Richardem Pyritzem, który w roku 1997 zorganizował olbrzymią akcję pomocy dla Wrocławia po katastrofalnej powodzi. Jest członkiem założycielem Niemiecko-Polskiego Towarzystwa Przyjaciół Uniwersytetu Wrocławskiego i od kilku lat działa w zarządzie tej organizacji, która zajmuje się bardzo aktywnie i konkretnie pomocą dla Uniwersytetu Wrocławskiego.  Jest również współorganizatorem nagrody Rotary Wratislawia przyznawanej co dwa lata dla osób do 35 roku życia zasłużonych na polu współpracy polsko-niemieckiej. Fundatorem nagrody jest Karl Wolfgang Eschenburg rotarianin z Lubeki. Kilkakrotnie był wykładowcą na spotkaniach organizowanych dla studentów germanistyki ze Śląska przez Ziomkostwo Śląskie z siedzibą w Konigswinter.